‘Als een dier in het asiel is, dan is het niet meer zielig’

De organisatie was al drie jaar bezig met de voorbereiding voor deze uitbreiding. “We hebben alle ruimtes in orde gemaakt, zodat er ook plek is om extra dieren op te kunnen vangen”, zegt bedrijfsleider Twan Spierings. Daarnaast moet een nieuw meldkamersysteem zorgen voor meer efficiëntie. Vanuit de meldkamer is nu precies te zien waar de ambulances zijn. Ook kunnen direct vanuit die meldkamer adressen in het navigatiesysteem van de ambulances worden ingevoerd. “Zeker met een groter gebied krijgen we straks te maken met meerdere Hoofdstraten of ‘de Markt’ en dan moet er geen onduidelijkheid bestaan over het juiste dorp. Want spoed is vaak geboden, hoewel onze ambulances geen speciale voorrangsvoertuigen zijn, maar ze zich dus aan de gewone verkeersregels moeten houden.”

‘Niet zielig meer’
In het asiel worden voornamelijk katten en een aantal honden opgevangen. “Mensen denken vaak dat dieren in een asiel zielig zijn, maar eenmaal bij ons zijn ze niet zielig meer”, vertelt Spierings. “Hier krijgen ze alles wat ze nodig hebben; medische zorg, de juiste voeding en veel aandacht.” Dat is ook wel te zien aan de verblijven in het pand. De katten zitten in grote kooien die allemaal zijn aangekleed met een of meerdere krabpalen, een zuivere kattenbak, hangmatjes en andere fijne plekjes om te liggen. “We willen hier zoveel mogelijk een thuissituatie nabootsen.” In de speciale kittenkamer worden jonge katten van zwerfdieren opgevangen. “Die zijn goed te socialiseren en vaak dus ook goed aan te bieden voor adoptie”, aldus Spierings. Boven is de ziekenboeg, waar katten met de niesziekte en braken en diarree apart worden verzorgd. Bij de honden zijn de hokken wat soberder ingericht. Er is momenteel ook maar één kooi bezet waar de maatjes Chico en Max zitten. Een Beagle en een Ridgeback. “Zij zijn samen binnengebracht door de eigenaar en ze zijn onafscheidelijk. We proberen dan ook echt om een adoptieadres te vinden waar ze samen terecht kunnen”, licht Spierings toe. “Dat er bij hen niet zoveel in het verblijf ligt, is overigens alleen omdat ze alles kapotbijten”, voegt hij lachend toe.

“Het draait hier heus niet alleen om het verschonen van kattenbakken en uitlaten van de honden.”

Meer katten
Knaagdieren en vogels die in Helmond worden binnengebracht, worden zo snel mogelijk doorgestuurd naar Vogelasiel Someren en het Knabbelhuis in Deurne. Voor honden en katten geldt dat ze 14 dagen in quarantaine worden gehouden. Dat is ook de wettelijke periode dat de eigenaar nog aanspraak op zijn dier kan maken. Binnengebrachte honden worden in tachtig procent van de gevallen met hun baas herenigd. Bij katten ligt dat percentage een stuk lager, rond de twintig tot dertig procent. Dat heeft enerzijds te maken met de grote populatie zwerfkatten. Verder geldt bij katten – anders dan bij honden – geen verplichting tot chippen, waardoor het herenigen moeilijker is. Zwerfkatten worden na castratie of sterilisatie weer teruggeplaatst op de plek waar ze gevonden zijn. “Dat is nodig om het natuurlijk evenwicht te bewaren, bijvoorbeeld omdat ze muizen en ander ongedierte vangen.”

Adoptie
Gelukkig zijn er ook veel succesverhalen van katten en honden die uiteindelijk bij een nieuwe eigenaar worden ondergebracht. “We verzamelen eerst zoveel mogelijk informatie over het dier zoals medische achtergronden, maar ook kenmerken in het gedrag. Houdt een kat van spelen en knuffelen, of ligt hij liever heel de dag rustig in een hangmatje? Hoe reageert een dier op andere dieren en kan hij ook bij kinderen worden geplaatst? Met die informatie zoeken we de juiste match in een nieuwe eigenaar”, aldus Spierings. Voor de vrijwilligers is dat ook een belangrijk onderdeel van het werk. “Het draait hier heus niet alleen om het verschonen van kattenbakken en uitlaten van de honden. Juist die aandacht, spelen en knuffelen zijn heel belangrijk. We moeten de dieren ook het gevoel geven dat het heel leuk kan zijn als ze straks geadopteerd worden. Die aandacht is superbelangrijk en dat maakt het voor onze vrijwilligers ook veel leuker.” In de meeste gevallen wordt er wel een match gevonden. Daar gaat het asiel ook ver voor. “Het is zeer zeldzaam dat er moet worden overgegaan tot euthanasie. Dan is een dier medisch of sociaal gezien wel heel ver heen. Het is weleens gebeurd met een hond die echt gefokt was voor de vechtsport, die was niet meer te socialiseren. Maar voordat zo’n besluit wordt genomen zijn we twee jaar verder en wordt door vijf mensen afzonderlijk een scorekaart ingevuld, onder hen een dierenarts en een gedragsspecialist.”

Punto
Een van die succesverhalen was kitten Punto. Samen met zijn broertjes en zusjes en moeder Fiat werd hij binnengebracht. Ze gingen eerst naar een gastgezin en toen hij klaar was om naar het asiel overgeplaatst te worden, bleek ineens dat hij een huidschimmel had. Vanwege het besmettingsgevaar moest hij in isolatie en dat heeft in totaal 2,5 maand geduurd. Na een traject van medicatie en veelvuldig wassen met een speciale shampoo was de schimmel weg, waardoor Punto de isolatie mocht verlaten. “Je kunt je voorstellen dat het een behoorlijk drama is voor een jonge kitten om zo lang in isolatie te zitten”, vertelt een van de adoptiemedewerkers van het asiel. “Maar het beestje bleef vriendelijk en opgewekt.” Toen hij uit isolatie mocht, bleek dat Punto forse oogbeschadiging had aan beide ogen. Hoe dat ineens kon, wisten ze niet, maar het moest worden behandeld. Dat traject duurde weer zo’n zes tot zeven maanden. Hij moest continu gedruppeld en gezalfd worden en heeft zelfs operaties gehad. “Dat hij vrijwel helemaal genas was al vrij wonderlijk, want zo’n oogziekte loopt niet altijd goed af. En ondanks alles was hij nog steeds dol op mensen, echt een blije gup.” Punto moest nog even wachten op zijn adoptie, maar na een jaar kwam er iemand die helemaal weg van hem was en werd hij geadopteerd. “Voor ons was het even raar, dat dit vrolijke beestje ineens de deur uit ging. Want hij lag graag bij ons op schoot of zelfs in de nek. Maar we zijn heel blij dat het allemaal is goed gekomen.”