Schrijven en muziek zijn voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Door muziek gaat mijn inspiratie stromen. Muziek laat me vóelen, het roept emoties op. Ik HOU ervan. Daarom geef ik vanaf nu elke week een klein kijkje in mijn schrijfproces, aan de hand van een stukje songtekst.
Al op de middelbare school luisterde ik graag naar de muziek van Papa Roach. Vorig jaar herontdekte ik deze band (nadat ik er jaren niet naar geluisterd had). Naast de oude bekenden die allerlei herinneringen opriepen, was ik ook onder de indruk van nieuwer werk. Onlangs brachten ze een nieuw album uit en dat is elke keer weer een tof moment, als een van je favoriete artiesten met nieuwe muziek komt.
Het oudere nummer My Medication is een song die me aanvankelijk vooral aansprak door de heerlijke, harde gitaarklanken. Op vol volume open in de auto en gaan. Niets lekkerder dan dat.
Maar hoe vaker je het hoort, des te beter je naar de tekst gaat luisteren:
‘𝐒𝐨 𝐈 𝐩𝐮𝐬𝐡 𝐲𝐨𝐮 𝐚𝐰𝐚𝐲
𝐮𝐧𝐭𝐢𝐥 𝐲𝐨𝐮 𝐛𝐞𝐠 𝐦𝐞 𝐭𝐨 𝐬𝐭𝐚𝐲
𝐉𝐮𝐬𝐭 𝐟𝐨𝐫 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐡𝐫𝐢𝐥𝐥 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐜𝐡𝐚𝐬𝐞,
𝐲𝐨𝐮 𝐠𝐨𝐭 𝐦𝐞 𝐢𝐧𝐭𝐨𝐱𝐢𝐜𝐚𝐭𝐞𝐝
𝐅𝐮𝐜𝐤𝐞𝐝 𝐢𝐧 𝐭𝐡𝐞 𝐡𝐞𝐚𝐝
𝐟𝐫𝐨𝐦 𝐚𝐥𝐥 𝐭𝐡𝐞 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐠𝐬 𝐭𝐡𝐚𝐭 𝐰𝐞 𝐝𝐢𝐝
𝐁𝐮𝐭 𝐈 𝐰𝐢𝐥𝐥 𝐧𝐞𝐯𝐞𝐫 𝐟𝐨𝐫𝐠𝐞𝐭 𝐈 𝐧𝐞𝐞𝐝 𝐲𝐨𝐮,
𝐦𝐲 𝐦𝐞𝐝𝐢𝐜𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧’
En als ik dan teksten zoals dit hoor, dan gaat mijn fantasie meteen met me lopen. Want hier zit een heel verhaal achter. Op hoeveel verschillende manieren is dit te interpreteren? Van dat soort momentjes waarop ik lekker kan ronddwalen in mijn eigen brein, kan ik altijd enorm genieten. En hoewel een tekst niet altijd letterlijk een inspriatie hoeft te zijn voor mijn verhalen, werkt het wel stimulerend om me af en toe mee te laten voeren in de krochten van mijn fantasie. Naast ontspanning is dat als het ware een soort training voor m’n brein… Zodat ik die krochten ook wat sneller weet te vinden als ik eenmaal weer aan het schrijven ben.
